من و دانشجوهام (قسمت n ام!)

دیگه واقعا نمیدونم چرا اینقدر در مورد دانشجوهام, مینویسم براتون؟ و دقیقا نمیدونم چند تا پست دیگه در مورد دانشجوهام, تو این وبلاگ میرم براتون؟

کلاسام خیلی خواهان پیدا کرده! اصلا دانشجوها لحظه شماری میکنن کِی کلاس من شروع میشه تا سریع بیان سر کلاس! (اَلَکی)

ولی به اذعان خودشون سر کلاس من خیلی بهشون خوش میگذره!

بوکسوره رو که مشروطش کردیم تا بره به بُکسش برسه! خدا از سر تخثیرات من بگذره!! آقا بوکسورِ کار درست، ولی در عین حال مهندسِ بیسواد رو من اصلا قبول ندارم!!... درسته الان مهندسی در حد کارگر ساختمانی تنزل رتبه پیدا کرده بس که زیاد شده تو این مملکت!!، ولی بنده هیچ وقت رسالت خودمو نادیده نمیگیرم تا به خیابون فرجام برسم و از اونجا برم چهار راه تهرانپارس و بعدش اسب سفیدم رو ببرم معاینه فنی تو خیابون دماوند؛ میگن اونجا راحتتر معاینه فنی میدن!! دقیقا میدونید که چی میگم؟؟!!:)

بجای بوکسورِ خدا بیامرز که شیش واحد انداختمش(البته خودش افتاد من ننداختمشا)، دو تا ورزشکار جدید پیدا کردم تو کلاسم؛ 

یه دانشجوم که مدال طلای آسیایی رشته کایاک قایق سواری رو جدیدا گرفته..بنر تبریکش رو هم خودم دیدم....یه دانشجوی خانم هم دارم که کمربند قهوه ای کیوکوشین داره!!...فعلا این دو نفر تو برنامه هستند که به کمک من مشروط بشن!! (البته بازم من نمیندازم احتمالا خودشون درس نخونن و منم نتونم نمره قبولی بهشون بدم و لاجرم بیفتن!)بنظر شما حیف نیست این دو قهرمان ملی وقتشونو با خوندن درسهای مهندسی که نه به دردِ دنیاشون میخوره و نه آخرتشون، مدالهای خوشرنگ بیشتری رو از خودشون سلب کنن؟!!!:)

لذا بنده در راستای رسالت خودم که هنوز به خیابون فرجام نرسیده و برای خدمت به جامعه ورزشی کشور، سعی خواهم کرد این دو نخبه ورزشی رو از قید و بند دروس مهندسی رها کنم و کاری نکنم که الکی پاس بشن و لاجرم مشروط بشن و دچار ترک تحصیل!! (البته لازمه باز تاکید کنم و بگم که من نقشی ندارم، خودشون درس نمیخونن و میفتن احتمالا:))

خدا بگم چکارت نکنه علی دایی که هر چی ورزشکاره از تو الگو گرفتن بیان مهندسی بخونن!!!! الان بلانسبت  مخاطبان محترم و فرهیخته این وبلاگ وزین و لاکچری! پیرزنهایی که شوهرشون به رحمت خدا رفته و چشماشونم دیگه سویی نداره که کاموا ببافن هم میان مهندسی میخونن!  هر کیم از مادرش قهر میکنه بازم میاد مهندسی میخونه! آخه اینم شد زندگی؟؟؟!!!!